St. Augustinuskerk glas-in-lood H.Geest

Fiat voluntas tua, sicut in cælo et in terra

Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel

MET DE HAND AAN DE PLOEG

hand aan de ploeg

In het evangelie heeft Jezus het over keuzes maken en je aan die keuzes houden. Dat is ook het verschil tussen mens en dier: mensen hebben een verstand en kunnen keuzes maken, dieren hebben een instinct, die bepaalt hun keuzes. Een ondeugende dichter schreef eens: ‘mensen hebben een verstand, de dieren een instinct, maar het is de mens die met zijn verstand er telkens weer instinkt.

Elke dag die God ons geeft moeten we keuzen maken. Kleine keuzes waarbij je nauwelijks nadenkt. De eerste keuze die je 's morgens maakt is de keuze tussen opstaan en blijven liggen - hoewel er mensen zijn die zelfs deze keuze niet meer hebben! Vervolgens wat je zult aantrekken, wat je zult eten. Tijdens je leven moet je ook belangrijke keuzes maken. Bij het aangaan van een huwelijk, het kiezen van een beroep of als je een aanbod krijgt om van werk te veranderen en naar het buitenland te vertrekken. Het kopen van een eigen huis is ook zo'n keuze die niet al te gemakkelijk is. In al die situaties moet je kiezen of delen, je kunt niet blijven wikken en wegen. En als je eenmaal hebt beslist, moet je 'de gevolgen' erbij nemen. Over een dergelijke beslissing gaat het evangelie van vanavond.

Het gaat om de uitnodiging om Jezus te volgen, zelf als dat leidt tot dat kruis van Goede Vrijdag. Wie Jezus na wil volgen is een Heimatloze. In de hedendaagse wereld lijkt Jezus na tweeduizend jaar naar de rand van ons leven te verdwijnen. Is er voor Hem nog wel een plaats in deze geprogrammeerde wereld? Hij leeft immers van ándere waarden, vanuit een andere wereld, vanuit de wereld van zijn hemelse Vader. En Jezus zegt vandaag: wie mijn levenslot wil delen moet zijn rug recht en zijn weg vrijhouden voor de toekomst.

De woorden van Jezus zijn vandaag radicaal. Ze eisen het uiterste. Het is blijkbaar voor Jezus ‘alles of niets!’ Als iemand Jezus wil volgen maar eerst zijn vader nog wil begraven, krijgt te horen: ‘Laat de doden hun doden begraven’. Als iemand eerst afscheid wil nemen van zijn vrienden, is het antwoord: ‘Niemand die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter hem ligt is geschikt voor het Koninkrijk Gods’.

Met de hand aan de ploeg. De bodem in Israël is steenachtig en de ploegen waren destijds laag en primitief. Met heel zijn gewicht op de ploeg leunend moest de boer alle aandacht geven aan wat voor hem ligt. Anders zou de ploeg direct ontsporen of op een rotssteen kapot breken. Jezus navolgen betekent dat je aan God het laatste woord laat. Dat heeft Jezus ook zelf gedaan. Ook van zichzelf vraagt Hij het uiterste. Niets en niemand mag zijn keuze voor God en zijn Koninkrijk in de weg staan, zelfs zijn eigen moeder en verwanten niet.

Als iemand naar Jezus toegaat en zegt ‘uw moeder en uw broeders staan aan de poort’, is het antwoord van Jezus: ‘Mijn moeder en broeders zijn zij die de wil doen van mijn Vader in de hemel’ (Matt.12:48-50). En als iemand vanuit de menigte roept: ‘Zalig de borsten die U hebben gevoed en de schoot die U heeft gedragen’, dan is het antwoord van Jezus: ‘Ja, zalig zijn zij die luisteren naar het woord van de Vader en dat beleven’ (Lucas 11:27). En de climax wordt bereikt als Jezus aan het kruis hangt en tegen zijn moeder zegt: ‘Vrouw, zie daar uw zoon’ en tegen Johannes: ‘Zoon, zie daar uw moeder’. (Joh.19:26-27) Jezus' keuze is duidelijk. Hij heeft in zijn leven tijdens het ploegen niet omgekeken. Dat is de boodschap van het evangelie van vandaag. Jezus volgen, niet vastroesten beweeglijk blijven, geen compromissen sluiten waar het gaat om de zaak van God zelf. Niet halverwege stoppen. Het is een kwestie van kiezen, met de hand aan de ploeg. Evenals in Zijn befaamde Bergrede stelt Jezus zich radicaal op. Zijn woorden blijven een uitdaging. Hem volgen, ook als een samenleving, waarin zijn Naam aan populariteit begint in te boeten.

Betekent onze keuze voor de zaak van God dat er geen plaats mag zijn voor onzekerheid en twijfels? Op de laatste maaltijd volgde Jezus gang naar de Hof van Olijven (Marcus 14:32-36). Jezus is op het dieptepunt van zijn leven gestoten. Hij staat op de drempel van zijn Plein van de Hemelse Vrede. Maar Hij weet als geen ander dat die weg dwars over Golgotha loopt. Daar hangt Hij, alleen en gescheiden van zijn vrienden. Hij schreeuwt het uit, met de doodsangst in zijn ogen: ‘Vader, als dat mogelijk is, laat deze beker van het lijden aan Mij voorbij gaan’. Maar Hij voegt er direct aan toe: ‘Niet mijn wil geschiede maar de Uwe’.

Een radicale keuze voor God en zijn rijk van alle vrede en gerechtigheid belet ons niet om met de psalmist en met Jezus mee te bidden: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij alleen gelaten?’ (Psalm 22). En dan weten wij God aan onze kant als je jouw uitzicht op je eigen beslissing, je eigen keuze, dreigt te verliezen. ‘Een verdeeld hart blijft een onrustig hart’ zegt de H. Augustinus. Wie Jezus wil volgen 'tot een bepaalde hoogte' en verder niet, zal het christendom beschouwen als een last, als een rem, niet als motor of levensbron.

Met Christus optrekken naar Jeruzalem, Plein van de Hemelse Vrede. Wie dát doet schrijft Gods naam boven alles wat je vandaag doet of uitspookt. Gods naam schrijven boven ons werk, onze vriendschap, boven onze vrijheid - met de hand aan de ploeg.

Ambro Bakker s.m.a.
Pastoor-deken RK Amstelland
Locatie: H. Augustinus