DE ROOS VAN JERICHO

Een kweker uit Lisse stuurde me iets wonderlijks. Het lijkt op een vogelnestje, een bolletje touw, een soort uitgebraakte "Uilenbal". Het ziet er grauw en grijs en verschrompeld uit. Er zit geen leven in! Maar we vergissen ons. Want als ik op dit bolletje kokend water giet, dan hebben we over 20 minuten een prachtige, frisse en groene plant. Een rare plant is het! Want welke plant is bestand tegen kokend water! En welke plant kan zelfs honderden jaren - zonder water - toch in leven blijven? In oude Egyptische grafkelders heeft men mummies gevonden, die zo'n bolletje in hun knokige vingers hielden. De mensen waren al eeuwen dood en vielen als stof uit elkaar, maar toen deze bolletjes weer water kregen, zagen de mensen tot hun verbazing dat het bolletje zich openvouwde en er kwam een prachtige, frisse en groene plant tevoorschijn! Hoe dat merkwaardige plantje heet? En of u het ergens kunt kopen? Deze plantjes zijn te vinden in de grote Sahara-woestijn in Afrika, op het schiereiland Sinaï en in Egypte. En blijkbaar ook in de kassen van het Nederlandse Lisse!

De mensen in Algerije noemen dit plantje "If Fadma Bint el Nabi". En dat betekent: "de hand van Fatima, de dochter van de grote profeet Mohammed". De Eerste Christenen noemden deze plant: "Kaff Miryam". En dat betekent: "de hand van Maria".
En inderdaad, als de plant is uitgekomen, lijkt het net alsof een hand zich opent. In Nederland noemen wij deze plant: de Roos van Jericho. Zo noemden de mensen in het Oude Testament dit plantje ook. Bij Jesaja vinden we de tekst: "Laat de woestijn en het dorre land zich verheugen, want de wildernis zal bloeien als een roos." (Jes.35:1)

Er zijn tijden geweest waarop dit plantje erg populair was. Sommige oude Duitse boerengeslachten hebben het plantje al eeuwenlang in hun bezit. Het gaat over van vader op dochter en van moeder op zoon. In enkele plaatsen in Duitsland noemt men deze plant ook de "Christusroos" en plaatst men de Roos van Jericho op de vooravond van Kerstmis bij de kerststal of onder de kerstboom. 't Water, waarin de Roos van Jericho weer tot leven komt, wordt gebruikt om allerlei kwaaltjes te bestrijden. Vrouwen die een kind moeten krijgen laten het water over hun buik lopen om zo de geboorteweeën wat te verlichten. Men neemt er voetbaden mee en het water wordt nog steeds gebruikt om er een rimpelvrije huid van te krijgen!

De Roos van Jericho, de Christusroos, een wonderlijke plant, omgeven door tal van legenden. Zo zou het plantje zijn eeuwig leven te danken hebben aan het feit dat hij Jezus en zijn ouders tot voedsel heeft gediend, toen ze op de vlucht waren voor die bizarre Koning Herodes. Een wonderlijke plant, zo lijkt hij dood, zo is hij weer levend. En als de regen valt is binnen een half uur de grond bedekt met een groen tapijt. En als je er genoeg van hebt, dan leg je 't plantje weer op de hete verwarming of boven op de kachel en binnen 10 minuten is 't weer een grauw grijs en verschrompeld bolletje!

MARIA – DE ROOS VAN JERICHO

In de Roos van Jericho zien we hoe er uit iets gewoons iets bijzonders kan komen. Dat is ook met het meisje Mirjam gebeurd: geen prinses, geen geleerd meisje, maar een gewoon volkskind. Nou ja, gewoon? Wie is dat meisje Maria toch? Deze Roos van Jericho die door haar gehoorzaamheid heeft meegewerkt aan de gebeurtenis die onze wereld zo'n beslissende wending gaf? Dat gelovige meisje dat schuchter naar de boodschap van de engel luistert. De trotse moeder in de stal, met herders en wijzen aan haar voeten. De Mater Dolorosa, die haar kind, haar eniggeboren Zoon, dood in haar armen zal houden? Maria, de vrouw met duizend erenamen: de Morgenster, Ivoren toren, Gouden Huis, Ark van Gods Verbond, Deur van de Hemel, Heil van de zieken, de Troosteres van de Bedroefden, de Roos van Jericho. Maria, de Gezegende onder alle vrouwen.

JEZUS VAN NAZARETH – DE ROOS VAN JERICHO

Ook Jezus van Nazareth is als de roos van Jericho. Aanvankelijk klein en onbetekenend. We hoorden dat in het evangelie van vanmorgen. Hij is hij iemand van dertien in een dozijn. Je hoort het de mensen ook zeggen: “is dat niet de zoon van een timmerman? Wat moet God nou met een krullenjongen? Waar kom je vandaan? Oh. Ik zie het al, uit dat achterlijke Nazareth, waar de mensen plat praten”. En de evangelist zal later zeggen: in zijn eigen vaderstad kon Jezus geen enkel wonder doen, omdat de mensen Hem niet zagen zitten. Hoe haalt ie het in zijn hoofd? Hij moet die malle fratsen maar eens gauw afleren!” Maar later zal blijken dat zijn woorden 2000 jaar geleden de wereld voorgoed heeft veranderd. 33 jaar is Hij maar geworden. 30 jaar op de achtergrond en 3 jaar, dat is duizend dagen om zijn Evangelie uit te dragen. Blijkbaar heb je niet zoveel tijd nodig om een onvergetelijke en onvergelijkbare indruk achter te laten!

AUGUSTINUS – DE ROOS VAN JERICHO

Augustinus, naar wie onze parochie genoemd is, is ook zo’n mens die uitgroeide van een man die heel onopvallend leefde, maar hij is tijdens zijn leven uitgegroeid tot een groot mens, die veel voor anderen heeft betekend. Wij vieren vandaag zijn verjaardag, want hij is geboren op 13 november 354. Maar in de kerk is de eigenlijke feestdag nooit je geboortedatum, maar de dag van je nieuwe geboorte, de dag waarop je weer naar God terugkeert. En Augustinus stierf op 28 augustus 430. Daarom is het eigenlijke Augustinusfeest in augustus. Maar het maakt niet uit. Vandaag vieren wij de verjaardag van deze bijzondere bisschop van Hippo, in Italië. Zijn ouders hadden het financieel niet zo breed. Met hulp van anderen kon hij toch studeren. Hij werd leraar. In 386, hij was toen 32, werd hij gedoopt door de H. Ambrosius. Van Augustinus zijn zo’n 600 preken bewaard gebleven, want preken kon hij!. En het is een wonder dat in het Duitse Erfurt vorig jaar nog zes preken van hem zijn teruggevinden.

PRIMA VOCE – ROZEN VAN JERICHO

Van Augustinus is ook de uitspraak “Goed zingen is dubbel zingen”. Hij doelde daarbij niet zozeer op zuiver zingen en maat houden, als wel zingen vanuit je hart. En daarmee zitten we midden in het tweede feest van vandaag. “Goed zingen is dubbel zingen”. En in onze Augustinus hebben we het getroffen. Vijf bezielde koren zingen zondags de sterren van de hemel. Maar vandaag staat één koor speciaal in de belangstelling. Het kinderkoor Prima Voce bestaat dit jaar maar liefst 40 jaar! Daarom is ook de kerk feestelijk versierd. En zie ze er stoer bij staan! En allemaal het zelfde gekleed! Elke dinsdag komen ze bij elkaar onder de bezielende leiding van Magda.
Ik zit meestal dan te eten in de keuken. En ik heb een extra luidsprekertje in mijn keuken en ik kan tijdens het eten alles horen wat er in de kerk gebeurt. En ik hoor dan ook elke week dat de kinderen de sterren van de hemel zingen.

Prima Voce mag vandaag met recht “de eerste stem” onder de koren zijn! Op zondag 16 november schreef kapelaan Samson een stukje in het parochieblad, waarin hij leerlingen van de vijfde klas, groep 7, uitnodigde om een kinderkoor te vormen. Hij had niet kunnen bedenken dat het koor na 40 jaar nog zou bestaan. En nog steeds springlevend! In die 40 jaar hebben verschillende enthousiaste en deskundige dirigenten, organisten en pianisten het koor geleid. En we mogen ook de ouders niet vergeten die hun kinderen in al die jaren stimuleerden en de kinderen enthousiast maakten. Dat mag vandaag ook wel eens gezegd worden. Zonder die enthousiaste ouders had Prima Voce al lang niet meer bestaan!

Prima Voce zingt vooral tijdens onze gezinsvieringen. En dat doen ze goed. Zoals ze nu al weer bezig zijn met de voorbereiding een musical op kerstavond. En als ik ze zo zien zitten, denk ik: het zijn gewone, onopvallende kinderen, waarvan er 13 in een dozijn passen, maar voor mij zijn ze allemaal sterren van Jericho, en straks met Kerstmis mogen ze weer uitgroeien tot de sterren van Bethlehem! We mogen trots zijn op ons Kinderkoor! En ik wens jullie van harte proficiat. Dat we nog lang van jullie en van elkaar mogen blijven genieten – In Gods naam!

© Pater Ambro Bakker s.m.a.
Pastoor-deken H.Augustinus-Buitenveldert