GROEIEN DOET BLOEIEN EN GEVEN DOET LEVEN

Afgelopen week, op Aswoensdag, zijn wij de vastentijd ingegaan. En in de Veertigdaagse vastentijd staan drie kernwoorden centraal, die je terug kunt vinden in het hart van de Bergrede die Jezus heeft gehouden In de vastentijd gaat het om drie belangrijke woorden, drie wegwijzers naar het Paasfeest, feest van de Verrijzenis. In de Vastentijd gaat het om bidden, vasten en aalmoezen geven. Ons tienerkoor Vivace legt vanavond als eerste groep het accent bij aalmoezen geven, aan de Vastenactie.

Aalmoezen geven, onze Vastenactie, iets over hebben voor mensen die in nood verkeren. De opbrengst gaat naar het Jeanette Noëlhuis, een leefgemeenschap in Amsterdam-Zuidoost. Daar wonen een twaalftal mensen samen, van wie de levensstijl gebaseerd is op eenvoud, gastvrijheid, gebed en directe actie voor een betere samenleving. Een gemeenschap is ontstaan vanuit de Catholic Workerbeweging uit de Verenigde Staten. Het Jeanette Noëlhuis is een opvanghuis voor mensen zonder papieren, die soms wel of soms niet uitzicht hebben op een verblijfsvergunning. Voor de wet zijn het illegalen, het zijn “medemensen”in de ogen van Jezus.

Eigenlijk is dit een profetisch geluid in een wereld, waarin de hang naar eigenbelang toeneemt en de angst voor buitenlanders steeds groter wordt bij een deel van de bevolking. Christenen weten als volgeling van Jezus dat er maar één eigenaar van de wereld is en dat is God zelf, die hemel en aarde gemaakt heeft. Ook in “ons” eigen land zijn we gasten en vreemdelingen. Dit soort initiatieven willen we in de Veertigdagentijd steunen. De tieners zullen straks na de viering bloembollen verkopen om het Jeannete Noëlhuis financieel te steunen. En dit onder het motto: groeien doet bloeien, en geven doet leven”. Vandaar dat we vanavond gekozen hebben voor de veelzeggende parabel van de “zaaier”, die zaait in goede, maar ook in slechte grond, zelfs het zaad strooit op de rotsbodem, waar het geen enkele kans krijgt om uit te groeien tot een volwaardige plant.

De evangelist Matteüs zegt duidelijk dat God niet de zaaier is. Want al bij al maakt die zaaier er een zootje van. Hij strooit zijn zaad zonder te kijken waar het terecht komt. En kritische vraag naar onszelf: hoe gaan wij om met de rotsige bodem en de distels en doornen? Is de grond er altijd de schuld van dat het zaad, het Woord van God, geen wortel schiet? Zijn anderen er de schuld van dat Gods Woord blijkbaar bij veel mensen geen wortel meer schiet? De kennis van het kerkelijk erfgoed is bij velen miniem. Is de hedendaagse jeugd blijkbaar niet meer de geschikte grond voor onze evangelische boodschap? Waar ligt dan het probleem? Bij de zaaier, bij het zaad, of bij jeugdige aarde? Wie niet openstaat voor levensvragen en niet durft in te gaan tegen oppervlakkigheid, onverschilligheid, banaliteit, tegen een leven van enkel consumptie en amusement, zal niet zo ontvankelijk zijn voor de evangelische boodschap. Gods Woord valt in onvruchtbare aarde.

Dit wordt heel duidelijk in de Bijbellezing van vanavond in de parabel van de zaaier. Wandelend door de velden van Galilea moet Jezus gezien hebben hoe leeg het menselijk bestaan vaak is. Hij zag met eigen ogen dat het zaad geen gelijke vruchten voortbrengt. Want goed zaad, het juiste woord, heeft een goede bodem nodig. Je kunt wel goedheid zaaien, maar de grond moet ook vruchtbaar zijn, zodat het Woord wortel kan schieten. Driekwart van het zaad komt in de parabel terecht op onvruchtbare grond. Blijkbaar is het een harde strijd die in deze wereld gevoerd worden tussen de krachten van het kwaad en de krachten van het goede.

Na een slechte oogst kan een boer zeggen: in de herfst zal ik niet meer zaaien, want het kan in de winter vriezen of dooien. Het zaad kan verdorren in de hitte of verrotten door de regen! Nee, de boer zaait en vertrouwt het zaaigoed toe aan de aarde. Hij heeft een onverwoestbare hoop dat het zaad honderdvoudige vrucht zal dragen. Daarom werpt hij met gulle handen het zaad over de akker. Daarna keert hij terug met lege handen. Dan moet hij wachten, maandenlang, maar dan gebeurt het wonder: het zaad schiet op en draagt rijke vrucht. Het zaait zal groeien waar het nu niet gaat, nog onzichtbaar verborgen in de schoot van moeder aarde. Boeren die wachten op ideaal weer zullen nooit tot maaien komen! Hoop is en geweldige groeikracht. Rustig zaaien met op de hart op de tong. Doen wat we zeggen! Rustig zaaien en dan maar wachten. Maar de vruchten zullen er zijn! Het echte werk gebeurt terwijl de boer slaapt...

De jongeren bijten vanavond de spits af. Zij geven de aftrap voor de Vastenactie. Ik hoop dat hun woorden vanavond niet in onvruchtbare grond terecht zijn komen, maar dat het bij velen van u in goede en vruchtbare aarde valt, onder het motto: “Groeien doet bloeien en geven doet leven”.

© Pater Ambro Bakker s.m.a.
Pastoor van de H.Augustinus
Amsterdam-Buitenveldert