SLEUTELS

Er was eens een man die zoveel wijsheid bezat dat hij er bijna gek van werd. Hij ontwierp het wiel om mensen sneller bij elkaar te brengen, maar in plaats daarvan reden ze elkaar ondersteboven. Hij vond het buskruit uit om bergen van misverstand tussen mensen weg te blazen, maar de mensen bliezen elkaar op. Hij splitste atomen voor vreedzame doeleinden, maar de aarde beefde door het gebruik tot op haar grondvesten De man die zoveel kennis bezat dat hij er bijna gek van werd, wist van geen ophouden. Hij schonk de mensheid cyanide, en de vissen stierven als ratten. Hij gaf mensen zwaveldioxide, maar de bomen legden het loodje en de vogels vluchtte zover als ze maar konden vliegen.

Maar op een dag ontdekte de man iets wonderlijks dat zijn geloof in eigen kunnen omver dreigde te halen: hij ontdekte zijn naaste. Hij stond op om die te gaan helpen. De verre naaste schrok zich het apenzuur en hoopte en bad dat het allemaal goed af zou lopen...

Wat doen wij met al onze kennis? Besteden wij die aan een wereld die anders kan en anders moet? Is de wetenschap de sleutel naar het Koninkrijk? We horen dat Petrus de sleutel in handen krijgt. Gek ding eigenlijk, zo'n sleutel. Het is maar een klein staafje ijzer, maar je kunt er de zwaarste deur mee open krijgen. Wie de sleutel heeft, heeft toegang, heeft de macht om binnen te komen en anderen binnen te laten. Die macht hebben we allemaal, want wat zijn er een sleutels op de wereld. Zelf kinderen hebben - tegen ongewenst bezoek - sleutels op hun dagboek!

Bijna iedereen beschikt wel over een grote sleutelbos. Je bent doodongelukkig als je je sleutelbos kwijt bent. Je kunt een dure sportwagen hebben, maar zonder sleutel ben je nergens en blijft je wagen keurig in de garage staan. Sleutels horen bij onze tijd, want alles is bij ons op slot. Maar met een grote sleutelbos op zak, missen we vaak de belangrijkste sleutel. Want geen enkele sleutel brengt je veiligheid. Er komt zelfs een dag waarop anderen rondneuzen in je diepste geheimen: in je rekeningen, je brieven. Dan zal je je sleutelbos op aarde moeten achterlaten om hopelijk die ene sleutel te krijgen die je toegang verschaft tot Gods Koninkrijk.

Tegenwoordig worden veel sleutels aangeboden die je geluk moeten garanderen. We hebben zelfs sleutelclubs, die je toegang geven tot de partner van een ander! Het zijn sleutels die schijndeuren openen. Ze passen zelden op ons levensgeluk. Het zijn valse sleutels. Maar waar vind je de ware sleutel? Ergens moet die sleutel toch bestaan? Jezus zegt: Ik kan je de sleutel geven, het is de sleutel van Gods liefde. De enige sleutel die in staat is om Gods Huis te openen. Dan kom je in een land zonder verbodsborden en zonder gesloten toegangshekken..

"Wie zijn leven verliest zal het vinden." Dat is de sleutel. Het is het verwijderen van alles wat je hart gesloten houdt. De weg vinden naar je naaste, dat is de sleutel. Die sleutel geeft Jezus aan Petrus. De sleutelmacht om te binden en te ontbinden. En dan maar hopen en bidden dat de "Rots van zekerheid" geen "steen des aanstoots" wordt. God Koninkrijk is op slot, maar wijd open voor iedereen die van zijn hart het slot verwijdert. Begaanbare wegen naar elkaar, naar God en naar jezelf. Dat is volgens mij de sleutel tot het evangelie van vanmorgen... En die sleutel van Gods liefde is de enige die op alle sloten past!

© Pater Ambro Bakker s.m.a.
Pastoor-deken H.Augustinus
Amsterdam-Buitenveldert