DOOR HET OOG VAN DE NAALD

Luisteraar, ongetwijfeld kent u allemaal het kinderliedje "Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engelland varen? Engelland is gesloten, de sleutel is gebroken. En is er dan geen smid in het land, die Voor. ons deze sleutel maken kan?" Eigenlijk een raar liedje. Hoe kun je dat grote Engeland nu op slot doen? En hoe komt die sleutel gebroken? En op welke smid wachten we eigenlijk?

Weet u dat het liedje "Witte zwanen, zwarte zwanen" eigenlijk een Paasliedje is? De simpele tekst verwijst naar de verrijzenis. Want als u het liedje goed leest dan zult u merken dat het woord Engel-land geschreven is met twee l's. Het liedje gaat dus niet over dat grote grote Engeland aan de andere kant van de Noordzee. Nee, het gaat over Engelenland. En nu wordt het liedje ons plotseling duidelijk. Dat Engelenland, de hemel, zit sinds Adam en Eva potdicht. Geen wonder dat het Joodse Volk eeuwenlang met smart wacht op de smid, op de Messias, die de sleutel weer in orde maakt, zodat onze dichtgeslagen wereld, ons eigen leven zonder uitweg, weer alle toekomst heeft: Wij christenen zeggen dat Jezus van Nazareth de smid is waar wij al eeuwenlang op hebben gewacht. Hij reikt ons de sleutel van het nieuwe Koninkrijk aan. En Jezus laat er geen enkele twijfel over bestaan hoe die sleutel. van dat Koninkrijk er uitziet. Het is de sleutel van de naastenliefde, de sleutel van alle gerechtigheid.

Wij leven in een tijd waarin velen menen dat de toekomst potdicht zit. Doemdenken noemen we dat. Maar wie neemt ons dat nu kwalijk? Ziet de wereld, ziet ons eigen leven er dan zo rooskleurig uit? Sommigen gaan op zoek naar een nieuwe Messias die de weg naar de toekomst weer vrij maakt. Ze trekken de halve wereld rond en proberen zelf de sleutel te zoeken bij de oosterse mystieken. Niet zo verwonderlijk, want we leven in een woestijn zonder gebaande wegen, zonder richting, zonder uitweg. De wereld als een woestijn vol kernkoppen, honger, geweld en eenzaamheid. Een wereld die langzamerhand tolt om zijn eigen as, zonder levensdoel, zonder diepgang.

Heeft onze wereld eigenlijk nog wel toekomst? De grote Mozes laat daar geen enkele twijfel over bestaan. Voor elke wereld, voor elk mens Voor elke generatie, voor elke tijd is er een uitweg. Er ligt een land áchter de woestijn, zelfs achter onze kernkoppenwoestijn. Het land zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvels. Je komt er doorheen, deze wereld komt er doorheen; Vertrouw daarop, ook al zit de toekomst van deze wereld, ook al zit onze eigen toekomst potdicht. Al zit je toekomst nog zo op slot, er is een uitweg, zegt Jezus. Maar die weg is smal. Je moet als het ware door het oog van een naald. Dit moeten we natuurlijk niet al te letterlijk opvatten, want dan zou ik, gezien mijn eigen omvang, geen enkele toekomst meer hebben! Nee, het evangelie van vanmorgen gaat niet over mensen die dik zijn, maar over mensen die zich dik maken. Mensen die zichzelf hebben opgeblazen ten koste van anderen!

Jezus werkt vanmorgen weer met een van zijn paradoxen. Hij ontmoet een mens van goede wil die op zoek is naar Gods Koninkrijk. Hij probeert er het beste van te maken, maar vanaf het begin voelt Jezus dat er wat scheef zit. Eén ding ontbreekt de rijke jongeling. Want om die ene sleutel in handen te krijgen, moet hij al die ander sleutels van rijkdom en bezit maar aan de armen geven en zelf arm te worden. Jezus kijkt hem hoopvol aan, hij lijkt uit het goede apostelhout gesneden. Waar zou de man voor kiezen: voor een schat in de hemel of voor zijn schat op de aarde? Geen gemakkelijke keuze: baar geld tegenover een vage belofte, waarvan je het resultaat nog maar moet afwachten. Niet dat bezit op zich verkeerd is, maar het is vaak levensgevaarlijk. Want geld vraagt om geld, vaak ten koste van anderen. Jezus meent dat het weggeven van geld en goederen de man vrijmaakt voor zijn toekomst. De leerlingen van Jezus kijken gespannen toe. Maar de man kan het niet over zijn hart verkrijgen, keert zich van Jezus af en gaat weg.

Waar mensen trots zijn op eigen prestaties en eigen verdiensten is de deur naar de toekomst wel erg smal. Je houden aan het minimum geeft je nog geen reisbiljet naar de hemel. En al zijn we in de Rooms Katholieke Kerk gewend dat langzamerhand alle wegen naar Rome, of minstens via Rome leiden, de weg naar God verdraagt geen compromis. Zijn weg is smal en glibberig.
Parochianen, God heeft ons een leef-tijd toevertrouwd om naar Zijn toekomst toe te groeien. Onze wereld heeft toe-komst als wij, de weg van,Jezus gaan. Maar deze toekomst blijft gesloten voor hen die ongerechtigheid bedrijven, ter wille van rijkdom, macht of succes. De deur is potdicht voor hen die pochen op eigen verdiensten, maar staat open voor hen die zich bekeren en boete doen! Alleen zo en niet anders bereiken wij het Engelenland met de sleutel van de liefde op zak!