Bezinnning op weg naar Pasen

Op 3 woensdagavonden, te beginnen aanstaande woensdag 10 maart en daarna op 17 en 24 maart, willen de pastores Eugène Brussee en Eugène Jongerden en stagiair Richard Numan een digitale bezinning aanbieden.
De bezinning begint om 20.00 uur en duurt een uur.

Tijdens deze bezinning staan wij stil bij het Lijden van Jezus aan de hand van teksten, meditaties, afbeeldingen van kruiswegstaties en muziek.
Wilt u meedoen, meldt u dan aan bij pastor Eugène Brussee via een email, naar: e.brussee@rkamstelland.nl U krijgt dan een link toegestuurd.

Derde zondag 40-dagentijd online

De streaming van de Eucharistieviering van 7 maart vindt plaats vanuit het Noorddamcentrum in Bovenkerk om 10.30 uur. Voorgangers zijn pastoor-deken Ambro Bakker s.m.a. en pastor Dea Broersen, met cantores van Voces Volantes en pianist/organist Chris Bossano voor de muzikale en vocale begeleiding.
Het thema is naar het tot de verbeelding sprekende Evangelieverhaal uit Johannes 2:13-25, ‘Het huis van mijn Vader is geen markthal’.

Tijdens de Vastentijd van 17 februari t/m 5 april vraagt de MOWA uw bijdrage voor het imkerproject in Nepal: leerlingen van groep 8 leren zelf een bijenkast te bouwen, het bijenvolk te beheren en de honing hiervan te oogsten en te verkopen. Met de opbrengst worden meer kinderen gesponsord om naar school te kunnen. Uitgebreide informatie over dit project en andere gegevens, inclusief een QR code, zijn achterin in de instructie digitale collecte opgenomen.

Download het liturgieboekje
Download hier de collecte-informatie

De kruisweg van Halfweg

Gesprek tussen Leo Fijen en pastor Fons Litjens over de kruisweg van Halfweg.
Bij de boekpresentatie van het boekje over de kruisweg en de overhandiging van het eerste exemplaar.

Reserveren voor het bijwonen van de Eucharistieviering dringend gewenst!

De coronamaatregelen zijn in de regio Amsterdam-Amstelland verder aangescherpt, waardoor er maximaal 30 personen bij een viering aanwezig mogen zijn.
Vooraf reserveren is daarom dringend gewenst om teleurstellingen bij aankomst in de kerk te voorkomen.

Dit kan op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag van 10 tot 13 uur,
dinsdag van 14-17 uur op telefoonnummer: 020 - 64 60 683

Voor de viering op zondag 7 maart zijn alle beschikbare plaatsen in onze Augustinuskerk al gereserveerd.

U wordt dringend verzocht een mondkapje te dragen als u de kerk binnenkomt of uitgaat.
U kunt deze desgewenst afdoen als u op uw plaats zit.

Vier Pasen!

De Nederlandse bisschoppen roepen met en speciale website iedereen op Pasen thuis mee te vieren ook al is het niet mogelijk een viering in jouw parochie mee te vieren: vierpasen.nl

WEES NIET BANG

In deze tijd is onze wereld bevangen door de problemen rond het coronavirus, dat zich over de hele wereld nog steeds aan het verspreiden is. Overal zijn wetenschappers op zoek naar vaccins. De laatste berichten van de Wereld-gezondheidsorganisatie (WHO) melden dat er maar liefst zo’n 163 vaccinkandidaten zijn, waarvan er 23 ver genoeg zijn om ze nu op mensen te testen. In Nederland hebben we op voorhand al anderhalf miljard vaccins besteld! We wachten in spanning af.

Virussen zijn er eigenlijk altijd geweest. Nog maar 100 jaar geleden heerste de Spaanse griep, waarbij 50 miljoen mensen overleden. In de dertiende eeuw stierven maar liefst een derde van de Europeanen aan de ‘Zwarte dood‘. En wat dacht u van de virussen van de laatste tijd. Aan aids stierven tot nu toe 32 miljoen mensen en hebben 39 miljoen mensen nog steeds dat virus. In 2015 stierven 1,3 miljoen mensen het leven door Hepatitis (leverontsteking). Jaarlijks krijgen ook veel mensen griep. Er sterven dan 290.000 tot 650.000 mensen. En dan het virus van de baarmoederhalskanker (aantal doden 311.000 doden per jaar). En niet te vergeten de recent Ebolaziekte. Tot nu toe gemiddeld 11.325 doden per jaar. Conclusie: virussen zijn altijd onder ons aanwezig en zijn er doodgewoon. Wij weten dat vele landen te maken hebben onder andere bovenstaande ziektes, die vele levens eisen. Maar we schrikken dat een virus nu ook op ons bordje ligt.

Soms hoor je mensen zeggen dat het huidige coronavirusvirus een straf van God is door de wijze waarop wij leven. Dat hoorde ik vorig jaar ook van een Romeinse kardinaal die na een aardbeving vertelde dat het eigenlijk een beetje onze eigen schuld was, omdat wij God wat aan het vergeten zijn. Anderen beweren dat het een teken is van de naderende eindtijd. Nou schudt de corona ook ons weer eens wakker. Het roept opnieuw in ons wakker waar ons leven eigenlijk om gaat? Wat en waar is de plek van God in jouw leven? Waar sta je zelf? En als Jezus komt, ben je daar dan klaar voor? De corona leert ons dat we afhankelijk zijn, terwijl wij denken dat wij langzamerhand met onze kennis de hele wereld aankunnen.

Ik vond een mooi gedicht over het omgaan met de corona. En het is zo bijzonder omdat de oorspronkelijk tekst ontstaan is tijdens de Spaanse griep, waar 50 miljoen doden te betreuren waren:
‘En de mensen bleven thuis. En lazen boeken, en luisterden en rustten, en oefenden, en maakten kunst, en speelden spelletjes, en leerden nieuwe manieren van zijn, en waren stil. En luisterden nog dieper. Sommigen mediteerden, sommigen baden, sommigen dansten. Sommigen ontmoetten hun schaduwen. En de mensen begonnen anders te denken. En de mensen heelden. En, in de afwezigheid van mensen die onwetend, gevaarlijk, onbewust en harteloos leefden, begon de aarde te helen. En het gevaar ging voorbij, en de mensen kwamen weer samen. Ze rouwden om hun verliezen, en maakten nieuwe keuzes, en droomden nieuwe beelden, en creëerden nieuwe manieren om te leven en de aarde ten volle te helen, zoals ze zelf geheeld waren.’ (Kitty O’Meara)

Zo dromen wij in deze coronatijd over een nieuwe wereld, maar de werkelijkheid haalt ons vaak in. Bij elke Lock-down, voelen we ons in onze vrijheid erg beperkt. En dan denk ik aan die tienduizenden vluchtelingen die al jarenlang in quarantaine zitten, en nog wel in niet een geriefelijk huis. In vluchtelingenklampen is het smerig en onveilig, terwijl ze de verschrikkingen van de oorlog moesten ontvluchten. Jaren zitten ze met een uitzichtloosheid op de toekomst. En zelfs de bewakers van deze kampen laten het afweten. En ik denk aan de vele daklozen in New York, die geen veilig heenkomen konden zoeken. Ik denk aan die vele kinderen die gebruikt worden als slaven in de industrie. Ik denk aan de economische en politieke discussies. Willen de rijke landen zich ook inzetten voor de arme landen? Krijgen die straks ook het vaccin? Zorgen we consequent voor elkaar?

Hoe zien wij de toekomst na corona? Ergens las ik een mooie gedachte over hoe onze toekomst eruit zou kunnen zien: ‘Terwijl wij op de rem staan, gaat de natuur gewoon door. Bloemen gaan weer bloeien, vogels zingen in koor. De bomen krijgen weer bloesem, ze worden weer mooi groen. De dieren krijgen kleintjes en wij hoeven niks te doen. Wij zitten binnen, houden afstand van elkaar. Terwijl de natuur zich ontpopt, kijken wij ernaar. En als je dan goed kijkt en de schoonheid hiervan ziet, zijn het kleine wonderen, waar je naar kijkt en van geniet. Voel de warmte van de zon, zie de kracht van de bomen. De natuur redt zich wel, zolang wij er niet aankomen. Zolang wij dit respecteren en het zien als een wonder. Stil staan bij de schoonheid. Dan besef je pas: dit is heel bijzonder. Geef het tijd en ruimte en alles komt weer terug. De natuur neemt de tijd, en wij, wij willen soms te vlug. Sta er dan wat vaker bij stil in plaats van er aan voorbij te rennen.’

Hoe gaan wij om met elkaar, met deze wereld, met de natuur, met ons leefklimaat? God maakt zijn naam waar, want Hij doet wat Hij zegt. De Hebreeuwse naam Jahwe betekent: ‘Ik-ben-die-ik-ben, Ik-ben-er-voor-jou’. Dat is een andere naam dan de god van Babylon. Die heette Baäl. En de naam Baäl betekent: ‘Mensenbezitter oftewel: jij-bent-er-voor-mij’. Dat is het verschil tussen Baäl en Jahwe. Tot de dag van vandaag is het een eeuwigdurende strijd tussen ik-ben-er-voor-jou of jij-bent-er-voor-mij? We zien die strijd terug in de politiek en economie. Er staan steeds meer machthebbers op die zonder met de ogen te knipperen zeggen: ‘My country first’, mijn land eerst. En ik zie dat veel politici en economen niet eens hun eigen land bovenaan zetten, maar vooral zichzelf. Zij leven vanuit de Baälskrachten: ‘jullie zijn er voor mij en ik niet zozeer voor jullie. Het kan ook anders. Ongetwijfeld kennen velen van u het verhaal van het kleine prinsesje Juliana. Toen zij naast haar moeder Wilhelmina op het kleine balkon stond, vroeg het kind aan haar moeder: ‘Mam, zijn al die mensen nu van mij?’ ‘Nee’, zei koningin Wilhelmina: ‘Juliana, jij bent van al die mensen!’. Dat zouden we ook moeten durven zeggen tegen de derdewereldlanden: wij zijn er voor jullie en niet voor onszelf. En dat betreft ook onze politiek en economie. Een nieuwe wereld vraagt overal waar het nodig is om helpende handen.

En hoe gaan wij in deze coronatijd om met onze angsten en bange dromen. Er schijnt eens iemand uitgerekend te hebben dat de aansporing ‘wees niet bang’ in de Bijbel maar liefst 365 keer voorkomt. Het gaat dan ook om de varianten: vrees niet, wees niet bang, laat je hart niet verontrust worden! Inderdaad is het een aansporing die we vaak, misschien wel dagelijks, nodig hebben. Er is nogal wat om bang voor te zijn, zowel in het grote wereldperspectief als in ons persoonlijk leven. We kunnen bang zijn om fouten te maken, bang voor de toekomst en alles wat er komen en verdwijnen gaat. We kunnen bang zijn voor vreemdelingen en voor mensen die te zeer in onze eigen intimiteit treden, en we kunnen bang zijn voor onze eigen verlangens, gemoedsbewegingen en eenzaamheidsgevoelens. Zonder tegenwicht kan angst allerlei negatieve gevolgen hebben, zoals agressie, verkramping, fundamentalisme, of zelfs een overdreven hang naar respect.

Ook in de kerk kan de angst een grote rol spelen, op allerlei terreinen. De kerk is echter bij uitstek de gemeenschap waarin de angst niet het laatste woord zou moeten krijgen. Door de Blijde Boodschap van Jezus Christus kunnen we telkens opnieuw, in gebed, in vieringen en inzet voor de ander, beleven dat God ons leven wil en ons aan elkaar geeft, ieder met zijn of haar eigen bestemming, De kerk, het Volk van God dat onderweg is, moet ons steeds weer aanmoedigen om door de angst heen te gaan en te leven in het vertrouwen in de Geest van God, precies zoals Jezus dat zelf deed toen zijn vrienden in angst verkeerden.

In psalm 91 vinden we troostvolle woorden:

Wie woont onder de hoede van de allerhoogste God,
Wie overnacht in de schaduw van God almachtig,
Hij zegt tot de Heer: mijn toevlucht zijt Gij,
Mijn God, op U stel ik heel mijn vertrouwen.

Hij zal u dekken met zijn vleugels.
Onder zijn wieken vindt gij uw veiligheid.
Bij nacht en ontij zult gij niet bang zijn,
En vrees overdag geen aanval in de rug.

Klamp je maar vast aan Hem, Hij zal ons redden.
Wij zullen leven tot in lengte van dagen.
Wie woont onder de hoede van de allerhoogste God,
Hij zegt tot de Heer: mijn toevlucht zijt Gij.

Zou het kunnen zijn...
Dat terwijl wij ziek worden,
de aarde kan helen
Dat nu van alles verandert en stopt,
de natuur weer door kan gaan.

Zou het kunnen zijn...
Dat nu de wereld vertraagt,
de liefde kan versnellen
Dat druk zijn en naar buiten racen en vliegen,
de rust vinden en naar binnen keren wordt.

Zou het kunnen zijn....
Dat als we thuis moeten blijven,
we weer kunnen ervaren van wie we houden
Dat nu de maatschappij zo leunt op de zorg,
we beseffen hoe ontzettend belangrijk dat is.

Zou het kunnen zijn...
Dat de wereld en de luxe om ons heen nu kleiner wordt,
zodat we ons eigen grote hart weer kunnen voelen
Dat nu we goed voor onszelf en anderen moeten zorgen,
Ontdekken dat zelfliefde en naastenliefde noodzakelijk is.

Zou het kunnen zijn...
Dat nu we samen strijden tegen hetzelfde,
de eenheid in de verschillen kan worden gevonden
Dat als we elkaar nodig hebben,
herontdekken hoe saamhorigheid voelt.

Zou het kunnen zijn....
Dat na de chaos en strijd van deze tijd,
een nieuwe wereld wordt geboren
Dat na de angst en onzekerheid,
de liefde en waardering voor elkaar en de aarde terugkeert.

Zou het kunnen zijn....
Dat het zo moet zijn,
opdat de liefde wederkeert.

Bron: Rosalinde Weel

WOORD TER BEMOEDIGING

wij leven in een onzekere tijd. Het corona­virus lijkt de samenleving tot stilstand te brengen. Veel mensen maken zich zorgen. Op dit moment leeft veel onzekerheid: hoe­veel mensen zullen ziek worden, hoeveel mensen zullen door het virus sterven, hoeveel mensen zullen zich in deze weken van sociale onthouding extra eenzaam voelen, en wat betekent het virus voor de werkgelegen­heid en onze bestaanszekerheid? Allemaal vragen waarop wij op dit moment geen antwoord op krijgen.