Allerzielenviering

Op zaterdag 2 november vindt er weer een bijzondere viering plaats. Om 19.00 uur herdenken wij in onze Augustinuskerk onze doden, in het bijzonder de overledenen van het afgelopen jaar. Ons Latijns Parochiekoor zal dan de zang verzorgen.

Allerzielen, een dag waarbij we wat stiller worden. Wij zijn met onze gedachten bij onze overledenen. We voelen ons, meer dan anders, geplaatst voor het mysterie van leven en dood. De natuur werkt die sfeer ook wel in de hand: de uitdovende kleuren van bomen en bloemen, de korter wordende dagen, zij doen ons de broosheid en de kwetsbaarheid van het menselijk leven beseffen.

Allerzielen een dag die tot ieder van ons zegt: mens, het leven word je gegeven om er iets van te maken en daarvoor heb je korter of langer de tijd. In leven en sterven zijn we allemaal lotgenoten, ook met hen die ons hierin al zijn voorgegaan, onze overledenen. Wij denken aan en die gestorven zijn na een lang ziekbed, moe en uitgeput van het vechten tegen de naderende dood; we denken aan hen die heel plotseling gestorven zijn, zonder een woord, zonder en laatste groet; we denken aan de verkeersslachtoffers of anderszins; brutaal van ons weggerukt; maar we denken ook aan hen die heel vredig gestorven zijn, tot overgave gekomen, dankbaar voor het leven.

We gedenken hen allen en brengen ons ook in herinnering hoe wij zelf dit afscheid hebben ervaren als een plotselinge en onvoorbereide slag, als een lang en slopend proces; hoe sterven ons achtergelaten heeft: verdoofd, verward, opstandig, gelaten, wanhopig... Maar altijd met dat ene gevoel: het zal nooit meer zijn zoals het vroeger was. En die pijn kan lang duren, heel lang; het sterven van een mens, van wie je houdt, met wiens bestaan je helemaal verbonden was, draag je mee, je leven lang.

Zo komen we dan op Allerzielen, zaterdag 2 november om 19.00 uur bij elkaar. Ieder met zijn en haar eigen verdriet en eigen herinneringen, om te bidden en te gedenken, om licht te ontsteken, om elkaar misschien nog eens dat verhaal te vertellen van onze lieve dode, wie hij of zij was, hoe het allemaal zo gekomen is. Gelukkig dat wij dit kunnen en mogen doen. Als wij voelen dat we niet alleen staan in ons verdriet, als wij anderen vinden die willen delen in onze eenzaamheid, onze onzekerheid, ons gemis. Maar vooral ook gelukkig als we voelen dat wij dan gedragen worden door ons geloof, waarin wij met God en met elkaar verbonden zijn over de grenzen van de dood heen.

In onze Augustinusgemeenschap herdenken we en bidden we voor alle overledenen, maar in het bijzonder ook de overledenen van het afgelopen jaar. Met eerbied noemen wij hun namen:

Actie renovatie toren

Kerstboodschap Pater Bakker