De titel van de overweging

Beste mede-parochianen,

Vandaag is het Palmzondag. De kinderen hebben hun palmpaasstokken gemaakt en versierd met snoepjes en een broodhaantje en ze liepen vol trots in processie door de kerk. Ze zorgen voor een vrolijke sfeer, want het is een feestelijke dag.
Hoe feestelijk die dag is, hoorden we in het evangelie, dat het verhaal vertelt over Jezus’ intrede in Jeruzalem.
Het schets een beeld van een man, die wordt binnengehaald op een ezeltje. De mensen langs de kant spreiden hun mantels uit op de weg, of bedekten de weg met twijgen, en ze jubelen: ‘Hosanna Zoon van David. Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer! Hosanna in den hoge!’
Enthousiaster en feestelijker kan het niet zijn!

Wat maakt de mensen zo enthousiast over die man?
Wat zien ze dan in die ‘Zoon van David’, waardoor ze zo’n zeldzaam en massaal geluksgevoel krijgen? David was de grote, geïdealiseerde koning van vroeger, de koning die Israël redde van de vijanden.
Hij ging de geschiedenis in als de grote bevrijder. Als iemand dan luidkeels ‘Zoon van David’ roept, spreek je nogal wat verwachtingen uit.
Zou dát dan het stille van deze week, vol dramatische gebeurtenissen zijn? Jezus op een ezel, die niet echt kan reageren op de vloed van enthousiasme, omdat Hij weet wat er komen gaat?
Wat zien de mensen in deze versie van Koning David? David was immers een strijder, heerser, dichter,minnaar. Maar David begon als herder.
Jezus wordt ook ‘de goede Herder’ genoemd. Een herder, die zijn leven helemaal in dienst stelt van zijn schapen.
Zou dat dan misschien het ‘goede’ van deze week zijn?
Want veel meer goeds lijkt er over deze week toch niet te zeggen.
Als je alleen op de gebeurtenissen van deze paar dagen let, zou je het eerder de ‘dramatische week’ noemen.

En waar blijven die jubelkreten en die verering een paar dagen later?
Zijn het misschien dezelfde vurige bewonderaars van toen die nu schreeuwen: ‘Aan het kruis met Hem!’? En waarom willen de Schriftgeleerden en de farizeeën Jezus’ dood? Niet gewoon dood, maar afgrijselijk dood, als een gemene misdadiger aan het kruis.

Maar een misdadiger is Jezus helemaal niet, integendeel, Hij is een mens van liefde en vrede. Een mens die alle andere mensen helpt, steunt, inspireert. Een mens die zieken geneest, blinden doet zien, kreupelen doet lopen, melaatsen reinigt. Een mens die vergevensgezind is, niet oordeelt en niet veroordeelt, niet egoïstisch is en brood en vissen deelt met anderen. En precies omdat Hij zo goed is, wordt Hij vernederd, bespot, gemarteld, gekruisigd, vermoord, want anderen zijn jaloers, en kunnen het niet verdragen dat zovelen Hem volgen, naar Hem luisteren en Hem toejuichen als de gezegende Zoon van David .

Het is allemaal zo herkenbaar in de wereld van vandaag. Die jaloerse anderen hebben zelfs een naam. Vult u de namen zelf maar in van de grote wereldleiders, die alleen zichzelf aanbidden, die haat en tweedracht zaaien, tot oorlog toe, en die vol overtuiging tegenstanders, die de weg van Jezus gaan, uit de weg ruimen.

Beste mensen, wie zijn wij eigenlijk in het verhaal? Nee, we zijn zeker geen Judassen, geen beulen en zeker geen moordenaars, maar misschien zijn we wel zoals de apostelen, de leerlingen van Jezus.
Misschien slaan ook wij dus op de vlucht als het over Jezus gaat, want Hij is een mens van liefde,vrede en vreugde voor alle mensen, en misschien vinden we het niet altijd aangenaam Hem op die weg te volgen, want dan moeten we onszelf vergeten en aan anderen denken. Maar laten we ons daar toch voor inzetten, zodat ook wij vanuit de diepte van ons geloof kunnen juichen:
Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer! Hosanna in den hoge!’

In het Evangelie van Mattheus, hoofdstuk 27, horen we de woorden:
‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?’
Dat zijn zeker de meest pakkende woorden in het vreselijke verhaal van het verraad en de moord op Jezus. Niet alleen omdat het zijn laatste woorden zijn, maar omdat het de meest menselijke woorden zijn die Jezus ooit heeft uitgesproken: woorden van pijn, van diepe ellende, van wanhoop, van ontreddering, van verlatenheid. Allemaal gevoelens die zoveel mensen zo goed kennen, die misschien ook wij kennen.

‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?’

Het kunnen de woorden zijn van de meer dan zeventig miljoen mannen, vrouwen en kinderen die wereldwijd op vlucht zijn voor oorlog, wreedheid, terrorisme, uitbuiting, onderdrukking.
En mensen die onschuldig in gevangenissen worden vastgehouden en geen contact met hun familie mogen hebben.
En ook de woorden van mensen die geen toekomst zien, omdat ze arm zijn, geen kansen krijgen, gehandicapt zijn, of ziek, oud, eenzaam.
En de woorden van mensen die geconfronteerd worden met mislukkingen in hun leven, met ziekte, met dood.
Of de woorden van mensen die verlaten worden door hun partner,  kinderen en kleinkinderen, of door vrienden en bekenden.

‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?’
We kunnen de klemtoon ook zetten op het woord MIJ.
Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij MIJ verlaten?

Het kunnen de woorden zijn van zoveel mensen, zoveel armen en zieken, zoveel verlatenen, die op hulp en steun moeten rekenen, maar die er niet komt.
Het kunnen ook de woorden zijn van priesters en voorgangers, en van gelovigen zoals wijzelf, die de kerk zien leeglopen, wiens kinderen en kleinkinderen niets met Kerk en geloof te maken willen hebben.
Want hoe jammer is het dat er steeds minder mensen de behoefte hebben om op zondag naar de viering te komen. Om samen te bidden en te zingen.
De kerk ziet er zo leeg uit en dat kan ons verdrietig maken.

We staan vandaag dus aan het begin van de Goede Week. Op weg naar Goede Vrijdag, de dag waarop we Jezus’ sterven gedenken. Deze week voor Pasen is inderdaad om stil te worden, om ons in te keren tot God.

Maar eerst vieren we samen op Witte donderdag het laatste avondmaal, de instelling van de Eucharistie.
We delen dan het brood met elkaar en voelen ons met elkaar verbonden.
We zingen mooie liederen en in stilte verlaten wij na afloop deze kerk..

We komen op Goede Vrijdag in de ochtend met de kinderen hier bij elkaar om te luisteren naar het verhaal over de weg die Jezus moest gaan voordat Hij stierf aan het kruis.
Hoe fijn is het, dat veel ouders het toch belangrijk vinden om hier ieder jaar weer met hun kinderen naar toe komen.

En op Goede vrijdag komen we in de middag om drie uur hier bij elkaar. Juist op dát tijdstip gedenken wij samen het lijden en sterven van Jezus.
Een kruiswegverhaal met bijzondere teksten zullen we deze middag horen. Desgewenst kunt u bloemen meenemen om bij het kruis neer te leggen.

Dan komen we opnieuw bij elkaar in de Paaswake op zaterdagavond. Eigenlijk het hoogtepunt van het kerkelijk Liturgisch jaar met veel symboliek en bijzondere teksten en liederen. We ontsteken de nieuwe Paaskaars en delen dit Paaslicht uit aan de mensen in de kerk.

En we beëindigen deze Goede Week met de feestelijke Hoogmis op de Eerste Paasdag, met aan het slot het traditionele en mooie Halleluja van Händel.

U hoort het: Er zijn vele mogelijkheden om ons samen op het Hoogfeest van Pasen, het feest van de opstanding van Jezus, voor te bereiden. Te beginnen deze Palmzondag, waarbij wij Jezus toejuichen met onze palmtakken.

Lieve mensen, laten wij toch beseffen dat we elkaar zo nodig hebben en juist in de Eucharistie ons met elkaar verbonden kunnen voelen.

Ik wens u allen een zinvolle en mooie Goede Week toe, op weg naar het Paasfeest.
Amen.

Marlies van 't Hoff